Jan Doorn: één keer als bezoeker
Na lang speurwerk heb ik na al die jaren weer wat foto’s uit de Kamperland-periode opgedoken. Een heel mooi document is de busfoto. Die is op het 10e festival als bedankkaartje rondgestuurd. Hij is genomen bovenin de dubbeldekkerbus die toen als organisatiecentrum dienst deed. Op de foto zie je links met bril John Oostdijk, rechts met baard Victor, en de dame rechts is Jaco van Riet (nu Jaco Boven) die deed pastoraat en zo.
Overigens humor met die bus. Het was laag, dus iedereen stootte z'n hersens, bloedheet in de zon en ijskoud 's nachts en er hing een muffe damp. Maar zoals Victor zei: waar het stinkt is het gezellig.... Diezelfde bus startte ook niet, en moest dus geregeld door een man of 20 worden aangeduwd.
Als document ook mijn voeten, ik had voor die gelegenheid een tentje van mijn zwager geleend wat te kort was... Daarin sliep ik met Gerhard Boven, later man van Jaco. Samen met Gerhard nog vaak in de bewaking gezeten en ooit nog eens Ad Everaars van het terrein gestuurd met z'n auto. "Ja maar ik ben Ad Everaars" wisten wij veel, dus wij hebben ons ook voorgesteld en hem lekker laten lopen terwijl de rook uit z'n oren kwam. Het stukje grond waarop het festival plaatsvond was iets van natuurmonumenten en er was ons op het hart gedrukt dat er GEEN auto's overheen mochten rijden. Tja.
Zo heeft een paar jaar later een bewaker Larry Norman terug naar z'n tent of zo gestuurd om z'n kaartje te halen. Verhalen te over!
Steve Goddard maakte toen ook reclame voor een nieuw blad 'Buzz' wat hij in Engeland net had gestart. Destijds zoiets als de engelse 'Aktie'. Je kon je abonneren door een pak vanillevla op te sturen....
En die geluidsman van toen, een schot of zo, had nog niet de beschikking over allerlei communicatie middelen, dus de helft van de tijd tussen de concerten door rende hij hink stap springend tussen mixer en podium heen en weer tussen het publiek dat daar vaak met slaapzakken in kluitjes op de grond zat. Dat had wel wat. Tegenwoordig sta je de hele avond. Toen nam je je slaapzak mee en bleef grotendeels zitten. Met een beetje goede wil was die schoonheid die naast je zat haar slaapzak vergeten en bood je heel galant een stukje slaapzak aan. Romantiek aan het Veerse meer!
Ik heb nog steeds heimwee als ik iemand met een zeeuws accent hoor praten. De samenwerking met camping de Schotsman, en de boeren in de omgeving was geweldig. Het was mijn eerste festivalervaring. Ook mijn enige festival als bezoeker. Ik ben gelijk gebleven om mee te helpen met de afbraak en daarna heb ik 16 of 17 jaar meegewerkt in opbouw, afbraak, bewaking, geluid. De roemruchte Johan van Loo is daar volgens mij ook begonnen.
Hopelijk komt er nog veel meer los aan verhalen en foto's.